این «تاورکرین» لعنتی!

جمعی از هنرمندان موسیقی دوستدار میراث فرهنگی در شیراز با انتشار قطعه موسیقی راک «تاورکرین» به تخریب بافت تاریخی این شهر اعتراض کردند. این نخستین اعتراض مدنی در ایران است که با استفاده از موسیقی به مقابله با تخریب آثار تاریخی می‌پردازد.

ویدیو کلیپ «تاورکرین» پس از اعتراض‌های صورت گرفته به نصب یک جرثقیل عمودی در بافت تاریخی شیراز و کنار خانه ثبت ملی شده صدرایی که به خانه زیبا شناخته می شود منتشر شد. آن‌ها در این قطعه از تخریب کنندگان این بافت به شدت انتقاد کرده‌اند.

خبر مرتبط

یادداشت محمدکریم آسایش، کنشگر و پژوهشگرِ شهری

قدرتِ پاپتی‌ها؛ در ستایشِ آهنگِ اعتراضیِ «تاورکرین»

«تاورکرینِ لعنتی، چی می خوای از جونِ این محله های پاپتی؟» این قسمتی است از آهنگِ «تاورکرین» که در اعتراض به حضورِ جرثقیل ساختمانی (تاورکرین) در بافت تاریخی شیراز و کنار خانه ثبت ملی شده­‌ی صدرایی معروف به «خانه­‌ی ­زیبا» و در لوکشینی با دید به جرثقیل، اجرا شده است. سالها پیش جعفر مرزوقی (برزین آذرمهر) در اشاره و نقدِ تجمل گراییِ دور از جامعه‌ی جشن هنرِ شیراز، شعری سرود تحت عنوان «برگ هایی از یک دفتر» که در مجموعه شعر «به پاخیز ایرانِ من» در سال 1355منتشر شد و قسمتی از آن با نامِ«آی بچه های پاپتی» مشهور و به ترانه بدل شد، گرچه به اشتباه این ترانه به سیاوش کسرایی منسوب شد. حسن­ اتفاق جالبی هست. هردو شیراز، هر دو در رابطه با هویت، هر دو تقابلِ پاپتی ها با قدرت، هر دو ترانه.

بافت تاریخی و ثبت ملی شده شیراز ۳۶۰ هکتار وسعت دارد و بخش‌هایی از آن در سالیان گذشته با خیابان‌کشی، اجرای طرح توسعه حرم شاهچراغ (ع) و اخیرا با احداث تونل مترو و زیرگذر با تخریب مواجه شد تا جایی که شانس ثبت جهانی شدن را نیز از دست داد. بافت تاریخی شیراز دومین بافت واجد ارزش‌های ثبت جهانی پس از بافت یزد بود که شانس جهانی شدن را از دست داد. / صدای میراث