سرپناه ۲۵ متری به‌جای پشت‌بام‌خوابی و حاشیه‌نشینی
حداقل سرانه سکونتی برای هر شهروند ۱۴ مترمربع است؛ با این وصف یک واحد آپارتمان ۲۵ متری می‌تواند گزینه مناسبی برای خانوارهای یک و دو نفره باشد؛ البته مشروط بر پیش‌بینی فضاهای مشاعی ضروری در ساختمان. این باور فردین یزدانی، مدیر تدوین طرح جامع مسکن و از مدافعان ایده ساخت و عرضه واحدهای ۲۵ متری در شهرهای بزرگ، به‌ویژه تهران است.
احداث واحدهای ۲۵ متری مخالفت‌های بسیاری را به همراه داشته است، اما سرپرست تدوین طرح جامع مسکن معتقد است این طرح می‌تواند دهک‌های پایین را از اجاره بهای بالا، زندگی در پشت‌بام‌ها، کانکس‌ها و حاشیه شهرها نجات دهد.
فردین یزدانی، پژوهشگر حوزه مسکن در گفت‌وگو با«روزن آنلاین» با اشاره به جهش بی‌سابقه قیمت مسکن از سال ۹۹ به بعد گفت: در سال‌های اخیر هم قیمت تمام شده ساخت مسکن و هم قیمت فروش آن در بازار به شدت افزایش پیدا کرده است و اکنون بسیاری از خانوارها قادر نیستند واحدهای مسکونی متوسط و یا واحدهای متراژ بالا را خریداری کنند.
او افزود: مشکلی که در نظام عرضه خانه‌های متراژ پایین وجود دارد این است که تعداد این واحدها در تهران، اندک بوده و الگوی عرضه نیز متناسب با تقاضا نیست. از طرفی سبک زندگی مردم نیز تغییر کرده و اوقات زیادی را در بیرون از خانه می‌گذرانند.
یزدانی گفت: خانواری که تنها ۲ میلیارد تومان پس‌انداز و دارایی با قابلیت نقدشوندگی دارد، واحد کوچک مقیاس پیدا نمی‌کند؛ بنابراین عرضه واحدهای ۲۵ متری، اتفاق مثبتی است؛ البته به شرطی که معماری داخلی مناسبی داشته باشد، امکان استفاده بهینه از تمام فضا وجود داشته باشد و فضاهای مشاعی کافی برای پاسخ به نیاز خانوارها نظیر سالن‌های اجتماع و فضای فراغتی در مجتمع وجود داشته باشد. این امر موجب می‌شود خانوارهای کم‌درآمد و با پس‌انداز اندک بتوانند متناسب با بودجه خود واحد مسکونی خریداری کنند.
او با اشاره به اینکه حداقل سرانه سکونتی ۱۴ متر مربع بوده و آمارهای خانوار کمتر از سه نفر در تهران در حال افزایش است، به «روزن‌آنلاین» گفت: ساخت و عرضه واحدهای ۲۵ متری اقدام مثبتی است و می‌تواند اولین خانه یک زوج جوان باشد؛ ضمن اینکه افزایش عرضه این حدود متراژ می‌تواند حاشیه‌نشینی و کانکس‌خوابی را در کشور کاهش دهد. البته طراحی معماری داخلی این واحدها باید بسیار باکیفیت باشد. تامین فضای مشاع مناسب نیز محیط انسانی خوبی را برای خانوارها و شهروندان ایجاد می‌کند.
یزدانی افزود: تعداد خانوارهای دونفره و تک نفره در تهران بسیار زیاد است و واحدهای کوچکمقیاس برایشان مناسب است.
او درباره طرح تفضیلی که کمترین متراژ واحدهای مسکونی را ۳۵ متر مربع عنوان کرده است نیز گفت: طرح تفضیلی باید منطقه به منطقه تدوین شود. بسیاری از موارد درج شده در این طرح رعایت نمی‌شود؛ از جمله ضوابط و محدودیت‌های تراکم فروشی. حداقل متراژ نیز باید با توجه به امکانات زیرساختی هر منطقه بازنگری شود.
این پژوهشگر اقتصاد مسکن درباره این شبهه که عنوان می‌شود در کشور زمین‌های زیادی وجود دارد و به این خاطر باید به جای کوچک‌سازی، به سراغ بزرگ کردن شهرها یا به اصطلاح توسعه افقی برویم، گفت: زمین زیادی نداریم؛ به‌ویژه در پایتخت که بیشترین تقاضا را برای خرید مسکن دارد. در مناطقی که زمین به وفور یافت می‌شود نیز، تقاضایی برای خرید مسکن و سکونت وجود ندارد. اینکه زمین بیشتری به شهرها الحاق شود نیز صرف‌نظر از هزینه‌های هنگفت تامین زیرساخت‌ها که از عهده دولت با توجه به ناترازی‌های بودجه‌ای خارج است، قطعا به منزله کاهش تقاضای سکونت در هسته مرکزی شهرها نخواهد بود.
او معتقد است نه تنها باید مجوز ساخت این واحدهای نقلی در شهرهای بزرگ به‌ویژه تهران صادر شود، بلکه لازم است تسهیلات مسکن و امکانات دیگر برای تامین مالی خرید این واحدها به صورت ویژه ایجاد شود تا خانوارها بتوانند حداقل از عهده خرید یک واحد ۲۵متری برآیند.
