سیاهه انتشار آلودگی کشور چگونه ملی می‌شود؟
با آلودگی هوا چه باید کرد؟ در چه صورتی می‌توان برای آن تصمیم گرفت و تصمیمات باید در چه راستایی باشد؟ پاسخ به این سوالات فقط در صورتی محقق می‌شود که بدانیم دقیقا چه آلاینده‌هایی و در چه حجمی هوا را آلوده می‌کنند.
از همین روست که می‌گویند ملاک برای هر نوع تصمیم‌گیری سیاهه انتشار آلودگی هواست. تاکنون سه سیاهه انتشار در سال ۹۲ و ۹۶ توسط شهرداری تهران و فقط برای شهر تهران و در سال ۱۴۰۰ برای ۸ کلانشهر ایران برای نخستین بار و بنا به درخواست سازمان حفاظت محیط زیست تهیه شده است. سیاهه آخر البته با انتقاداتی هم روبه‌رو شده بود.
به گزارش «روزن آنلاین»، به تازگی احمد طاهری، سرپرست مرکز ملی هوا و اقلیم سازمان حفاظت محیط زیست درباره تدوین سیاهه جدید انتشار آلودگی هوا گفت: آخرین بار این سیاهه بر مبنای اطلاعات سال ۱۳۹۶ برای کلانشهرهای کشور تدوین و در سال ۱۴۰۰ منتشر شد، بنابراین حدود هفت سال از تدوین آن می گذرد. او به ایسنا گفته است در تدوین سیاهه‌های انتشار قبلی انتشار آلاینده‌ها به‌صورت کلانشهری مورد بررسی قرار می گرفت اما ما مرزبندی بین شهرها را برای پدیده آلودگی هوا قائل نیستیم.
در نتیجه تدوین سیاهه انتشار را با رویکرد ملی در دستور کار قرار داده‌ایم و در تلاش هستیم که در کل کشور سیاهه انتشار را تدوین کنیم و منابع بیشتری نسبت به مطالعه قبلی در این سیاهه در نظر گرفته شود. اما منظور از این رویکرد ملی چیست؟ آیا قرار است که سیاهه آلودگی هوا به صورت میانگین در کل کشور تدوین شود؟
سرپرست مرکز ملی هوا و اقلیم سازمان حفاظت محیط زیست درباره این رویکرد تازه می‌گوید.
منبع: اکو ایران
