اگر موزه امام علی(ع) موزه است، پس چرا تابلوهایش را به فروش گذاشتید؟!

شهرداری تهران پاسخ دهد که اگر موزه امام علی، موزه است؛ پس چرا تابلوهایش را به فروش گذاشتند؟ مگر آنجا گالری فروش تابلو است؟ 

به گزارش روزن آنلاین، در حالی که این روزها خبرها پیرامون گم شدن تعدادی از تابلوهای موزه امام علی (زیر نظر شهرداری تهران ) سر و صدای زیادی به پا کرده است، اظهار نظر عجیب سعید صدرائیان، عضو هیئت مدیره سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران چند سوال را در ذهن مخاطبان و شهروندان تهرانی ایجاد می کند.​

سعید صدرائیان، عضو هیئت مدیره سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران گفته است که در رابطه با قیمت برخی از آثار اغراق می‌شود، (منظور فاش کردن قیمت 30 میلیاردتومانی فقط برای یکی از تابلوها که توسط ناصر امانی، عضو شورای شهر تهران مطرح شده است) ابراز کرده که این آثار، جمعا ارزششان به ۳ میلیارد تومان هم نمی رسد، چه برسد به ۳۰ میلیارد تومان.

وی در ادامه افزوده است که فرسوده شدن انبارهای نگهداری آثار در تصمیم گیری برای فروش دخیل بوده است و دست‌اندرکارانی که اهل فن هستند، می‌دانند که گنجینه آثار در موزه امام علی (ع)، تقریبا بهترین گنجینه ما است و حتی می توان آن را با گالری های شخصی مقایسه کرد.

سعید صدرائیان همچنین تاکید کرده که مدل نگهداری موزه ها و مدل آثار هنری ما صحیح و فنی نیست و سیستم اطفای حریق، خنک‌کننده و نگهداری فیزیکی درستی نداریم که برای حل این مسائل در هیئت مدیره جلسه برگزار شد و پیشنهادی ارائه شد که من با صراحت موافق این پیشنهاد بودم. پیشنهاد مبنی بر این بود که ما با فروش برخی از این آثار و از محل سود حاصل از فروش (تمام سود این آثار به مدیریت تجسمی معاونت هنری باز می گردد) چالش های موجود را رفع کنیم، ازجمله رسیدگی و بهسازی آثار هنری، ترمیم ضعف کلکسیون آثار و خرید آثار خاصی که در سازمان نداریم.

این اظهارات در حالی مطرح می شود که آیا نام آن مکان «موزه هنرهای دینی امام علی» است یا «گالری فروش آثار هنرهای دینی امام علی»؟ چراکه تفاوت های زیادی بین این دو وجود دارد.

در ایران قوانین بسیار سختگیرانه ای برای حفاظت از اموال فرهنگی و تاریخی وجود دارد. اموالی که در موزه های ایران نگهداری می شوند، به عنوان بخشی از میراث فرهنگی کشور به حساب می آیند و طبق قوانین جمهوری اسلامی ایران، این اموال قابل فروش نیستند.

بر اساس قانون حفظ آثار ملی مصوب سال 1309 و قوانین و مقررات بعدی از جمله قانون اساسنامه سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، اموال فرهنگی و تاریخی به‌عنوان "اموال عمومی" در نظر گرفته می‌شوند و متعلق به تمام مردم ایران هستند. این اموال باید تحت حفاظت دولت باشند و انتقال، فروش یا صادرات غیرقانونی آن‌ها می‌تواند عواقب حقوقی جدی داشته باشد.

همچنین، قانون جلوگیری از خروج آثار فرهنگی و هنری و آیین‌نامه‌های مربوط به موزه‌ها نیز بر این موضوع تأکید دارند که فروش یا انتقال اموال موزه‌ای بدون مجوز قانونی و نظارت سازمان میراث فرهنگی ممنوع است.

در نتیجه، اموال موجود در موزه‌های ایران که جزء آثار ملی یا دارای اهمیت فرهنگی هستند، قابل فروش نیستند و هرگونه اقدام برای فروش این اموال برخلاف قانون است و می‌تواند تحت پیگرد قانونی قرار گیرد.

این یعنی اظهارات مطرح شده مبنی بر «فروش تابلوها» موضوعی است که اساسا عنوان «موزه» را زیر سوال می برد و همچنین «کم ارزش بودن تابلوها!»، توهینی است به هنرمندان آثار مورد صحبت.

همچنین این سوال ایجاد می شود که آیا انجام اقداماتی برای نوسازی زیرساخت های موزه هنرهای دینی امام علی، فقط با 3 میلیارد تومان حل و فصل می شد؟ که اگر اینطور است و شهرداری تهران و سازمان فرهنگی هنری آن، پولی برای نوسازی زیرساخت ها با این مبلغ پایین نداشت، باید به حالش سخت گریست!

منبع: رکنا