تخریب سینما نادر با مجوز میراث تهران، در آستانه روز ملی سینما

سینما نادر (رویال سابق) با پیشینه‌ای نزدیک به یک قرن در خیابان لاله زار با مجوز اداره کل میراث فرهنگی استان تهران (در آستانه روز ملی سینما) تخریب خواهد شد.

به گزارش روزن آنلاین، سینما رویال در ۱۹ تیر سال ۱۳۱۹ پس از تغییر نام به سینما نادر با فیلم ازدواج در هالیودد افتتاح مجدد شد . در سال ۱۳۴۲ سینما نادر توسط مرحوم ناصر مجدبیگدلی خریداری و پس از بهسازی در ۲۸ شهریور سال ۱۳۴۲ با فیلم “مرد میدان” رونمایی شد. استودیو فیلمسازی سینما نادر ، که از قدیمی‌ترین استودیوهای فیلم فارسی ایران بود (واقع شده در غرب سینما نادر) در ۲۰ خرداد سال ۱۳۵۰ دچار آتش سوزی شد اما این حادثه، باعث نشد سینما تعطیل شود و پس از تعمیر به سرعت به کار خود ادامه داد.

پس از اتفاقات سال ۱۳۵۷ و در تاریخ ۸ اردیبهشت سال ۱۳۵۸ بمبی در سینما منفجر شد اما ناصر مجدبیگدلی اجازه نداد سینما بسته شود، اما سینما و آرشیو آن در سال ۱۳۵۹ توسط بنیاد مستضعفان مصادره و دو سال بعد با پیگیری مالک ، به ایشان فروخته و بازگردانده شد. سینما نادر جزو آخرین سینماهای لاله زار بود که به فعالیت خود ادامه می‌داد، اما شوربختانه در ۲۱ مهر سال ۱۳۸۸ برای همیشه با دستور وزیر ارشاد وقت (محمدحسین صفار هرندی) بسته شد.

سینما نادر (سینما رویال سابق) در خیابان لاله زار ، کوجه باربد (کوچه ملی) قرار داشت و فیلمهای مطرحی چون: عروس دهکده، چهار راه حوادث، گنج قارون گاو ، قیصر ، عقابها و … در آن به نمایش در آمده بوده.در طبقه بالای سینما نادر دفتر گروه سینماهای متحد تهران بود و محل کار و قرار افرادی مانند ساموئل خاچکیان، خسرو پرویزی ، صابر رهبر و … بود.

در دهه ۵۰ برای اولین بار این سینما با فروش یک بلیط ، ۲ فیلم را به نمایش ‌گذاشت که مورد استقبال عموم قرار گرفته بود و این داستان در سینماهای دیگر به عنوان: یک بلیط دو فیلم رواج پیدا کرد. داخل یا گیشه بلیط فروشی سینما نادر هم به‌عنوان لوکیشن برخی از فیلم‌ها انتخاب شده بود فیلمهایی چون : سرخ‌پوست‌ها ، کندو ، شیادان ، دو فیلم با یک بلیط ، شبح کژدم و …

مجوز تخریب سینما نادر در حالی صادر شده است که قبلاً اداره کل میراث فرهنگی استان تهران اعلام کرده بود این اثر ارزشمند و واحد ارزش است و نباید تخریب شود و شوربختانه جداره غربی آن با دو اثر ثبت شده در فهرست آثار ملی کشور مشترک است ، مجموعه گراند هتل تهران و مجموعه تئاتر نصر که هر دو در سیاهه آثار ملی ثبت شده اند و با توجه به پیشینه معماری کهن این دو اثر ، احتمال فرونشست یا ریزش گراند هتل تهران و تئاتر نصر در زمان گودبرداری فراوان است.

تخریب هویت فرهنگی و فضاهای هنری خیابان لاله زار آغاز شده و پایانی ندارد . در شهریور ماه سال ۱۳۹۶ و دقیقا یک شب قبل از روز ملی سینما تمامی تابلوهای سینماهای لاله زار، منشوری و حذف فیزیکی شد. تابلوها نیمه شب چهارشنبه، از بالای تمامی سینماهای لاله زار و مغازه های مجاور توسط عوامل شهرداری شکسته و معدوم شد.

صدور این مجوز تخریب در سال ۱۴۰۳ قطعا پایه گذارِ صدور مجوز تخریب سایر سینماهای لاله زار است و دومینوی است که پایانی نخواهد داشت، جز تخریب تمامی سینماهای گذر لاله زار و امیدواریم اهالی فرهنگ و هنر قدمی در این خصوص بردارند ، شاید روزهای خوب لاله زار و سینماهایش را دوباره تجربه کنیم … و گورستان سینمای لاله زار فرجام خوبی داشته باشد…

حال پرسش اصلی این است که آیا عمارتهای تاریخی معاصر باید تخریب شود؟ آیا باید همه ثبت ملی شوند؟ آیا تنها راه حل ثبت یک اثر است یا هویت بخشی جدید و احیاء مجدد آن؟ آیا نباید برای یک بار هم که شده ، برنامه وزارت میراث فرهنگی ، گردشگری و صنایع دستی (مگص)، اداره کل میراث فرهنگی استان تهران و شهردرای تهران برای خیابان لاله زار و سینماهای قدیمی چیست؟ چطور یک اثری که در دهه ۹۰ به نظر کارشناسان وزارت میراث ارزشمند بوده، در سال ۱۴۰۳ قابل ارزش نیست و باید تخریب شود؟!

منبع: سایت سفرنویس