معماری با رنگ و بوی محیط زیست
در آثار دکتر درویش، توجه به سازه در کنار طبیعت و اقلیم هر منطقه، متریال بومی، طراحی‌هایی که با محیط زیست سازگارند، از ویژگی‌های برجسته به شمار می‌رود. نمونه‌ای از این رویکرد، کاشت درخت گاروم زنگی در مرکز تلویزیون بندرعباس است که نمایانگر ارتباط عمیق او با طبیعت و فرهنگ محلی است.
محمد ریاحی، کارشناس ارشد معماری - دکتر جهانگیر درویش (۱۳۱۲–۱۴۰۳)، از معماران برجسته و پیشگام معماری مدرن و سازه‌گرا در ایران بود. او تحصیلات خود را در دانشگاه‌های تهران، رم و تورین به پایان رساند و فعالیت حرفه‌ای خود را در ایران، ایتالیا و آمریکا گسترش داد.
از آثار برجسته وی می‌توان به ورزشگاه تختی تهران، مرکز رادیو و تلویزیون استانی و پروژه‌های متنوع تجاری، تفریحی، فرهنگی، آموزشی و مسکونی در سراسر کره خاکی اشاره کرد.
ورزشگاه تختی تهران، با قوس‌های شاخ بزی بلند و بتن مسلح، ترکیبی زیبا از معماری بروتالیسم و هنر ایرانی را به نمایش می‌گذارد. این بنا، نخستین سازه با پوشش کابلی در ایران است و تأکیدی ویژه بر مصالح خام و هندسه ساده دارد.
در آثار دکتر درویش، توجه به سازه در کنار طبیعت و اقلیم هر منطقه، متریال بومی، طراحی‌هایی که با محیط زیست سازگارند، از ویژگی‌های برجسته به شمار می‌رود.
نمونه‌ای از این رویکرد، کاشت درخت گاروم زنگی در مرکز تلویزیون بندرعباس است که نمایانگر ارتباط عمیق او با طبیعت و فرهنگ محلی است.
دکتر درویش با طراحی‌های نوآورانه و ترکیب هوشمندانه اصول معماری ایرانی و مدرن، میراثی ارزشمند برای معماری معاصر ایران به جا گذاشته و اثری جاودانه در تاریخ معماری کشور برجای نهاده است.
