حصر را از هر زاویه‌ای که ببینیم، خسارت محض برای حکومت است
ماجرای حصر از هر زاویه‌ای که نگریسته شود و در هر چارچوب تحلیلی که مورد بررسی قرار گیرد، فقط «خسارت محض» برای حکومت است.
احمد زیدآبادی، فعال سیاسی:
شیخ مهدی کروبی از احتمال رفع حصر خود بدون رفع حصر میرحسین موسوی و خانم زهرا رهنورد اظهار ناخشنودی کرده و آن را نپذیرفته است. واکنش آقای کروبی به خبر رفع حصرش اقدامی اخلاقی و خیرخواهانه و لوتی‌منشانه است هرچند که اگر حکومت تصمیم قطعی به آزادکردنش بگیرد، کافی است نیروهای امنیتی مستقر در منزل او، آنجا را ترک کنند که در آن صورت حصر عملاً به پایان می‌رسد و رضایت و یا عدم رضایت آقای کروبی هم تأثیری بر آن ندارد.
صرف‌نظر از این ملاحظه، حصر خانگی کاندیداهای معترض به نتیجۀ انتخابات سال ۸۸ به اندازه‌ای ادامه یافته که رفع آن برای محصوران و برخی از دوستداران آنها لطف خود را از دست داده است. بنابراین، رفع حصر در این شرایط بیش از آنکه حامیان محصوران را به وجد آورد، معیاری برای سنجش میزان جدیت کانون‌های اصلی تصمیم‌گیری به «وفاق سیاسی» مورد تأکید آنهاست.
گر قرار به ایجاد وفاق سیاسی در کشور باشد، به‌طور قطع و یقین ادامۀ حصر سه چهرۀ سرشناس و با سابقۀ کشور نقض چنین ادعایی است. ماجرای حصر از هر زاویه‌ای که نگریسته شود و در هر چارچوب تحلیلی که مورد بررسی قرار گیرد، فقط «خسارت محض» برای حکومت است، زیرا هیچ دلیل و علتِ حتی ناموجهی برای استمرار آن وجود ندارد.
اکنون آقای کروبی ۸۷ ساله، مهندس موسوی ۸۳ ساله و خانم رهنورد ۷۹ ساله هستند. حدود ۱۵ سال از حصر آنان می‌گذرد. انتخابات سال ۸۸ برای بخش بزرگی از جامعه فراموش شده و عوارض آن از یاد رفته است. محمود احمدی‌نژاد که تمام اعتراض‌ها و بگیر و ببندها و آزار و اذیت‌ها بر سر پیروزی او در انتخابات صورت گرفت، سال‌هاست مطرود و مغضوب حکومت است و حتی برای حضور در رقابت‌های انتخاباتی صلاحیت او تأیید نمی‌شود. حلقۀ یاران و حامیان نزدیک آقای احمدی‌نژاد که بخشی از آتش‌بیاران معرکه برای تشدید فضا و امنیتی کردن آن بودند، از هم پاشانده شده و چهره‌های معروف آن زندان یا منزوی هستند.
کار درست و عادلانه و امیدوارکننده همین است و هیچ حرف و حدیثی از آن نوع که همیشه چون سدی در مقابل تلاش‌های پیدا و پنهان برخی مسئولان برای رفع حصر عمل کرده است، نباید مورد توجه و اعتنا قرار گیرد.
منبع: روزنامه هم میهن
